- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
Keuringsdienst van waarde - Alle afleveringen
Met het concept vlees was de Keuringsdienst wel bekend. Met het concept vleesconcept dan weer niet. Wat het is, wil de Keuringsdienst weten.
De sperzieboon. Een doordeweeks boontje en het toonbeeld van de oer-Hollandse keuken. Voor bij chiquere gelegenheden grijpen we naar de haricot vert. Maar wat is nu precies het verschil tussen de twee groene boontjes? De Keuringsdienst zoekt het uit.
Er gaat een vreemd verhaal rond over zwangere paarden. In het bloed van de paarden zou iets zitten waar andere dieren vruchtbaarder van worden. Een onwaarschijnlijk, bloederig gerucht. Of toch niet? De Keuringsdienst volgt het bloedspoor en verwondert zich over een industrie waar weinig mensen ooit van gehoord hebben.
Van luiers tot chocolademelk, sapjes tot vleesvervangers, een compleet bos van producten met één ding gemeen. Er zit E460 in. Of ook wel: cellulose. Boom zou het zijn. Maar is het schors, zaagsel of spaanplaat? En nog belangrijker: Wat doen dode bomen eigenlijk in ons boodschappenmandje? De Keuringsdienst snapt er geen hout van en gaat op zoek naar het bos dat in ons eten belandt.
Ons kikkerlandje kent ze in overvloed: kikkers. Langs de slootkant, maar ook op ons bord zijn ze veel gezien. Bij de afhaalchinees of in de Franse bistro. Maar waar komen de geserveerde billen vandaan? De Keuringsdienst neemt een duik in de wereld van de kikker en vindt uit hoe deze bizarre industrie in elkaar steekt.
Water, gerst en hop: een pilsje. Simpel zat, zou je zeggen. Maar niets blijkt minder waar. Terwijl de ingrediënten dik verschillen, is er geen fles, blik of fust waar niet op gedrukt staat dat het volgens 'traditioneel recept' gebrouwen zou zijn. Hoe kan dat? De Keuringsdienst over pils, tradities en klinkklare kletskoek.
Vissaus: saus, niet per se voor op de vis, wel ervan gemaakt. Hoe, is alleen de vraag. Van licht- tot donkerbruin: vele flesjes zijn er te vinden in het wokschap. Allemaal gevuld met kraakhelder vocht, waarbij van vis elk spoor ontbreekt. De Keuringsdienst over hoe ze de klus klaren om hele vissen om te toveren in klare saus.
Het wordt gratis weggegeven door de schepping: haar. Maar steeds meer mensen vinden dat niet genoeg. En dus gaan ze met bosjes over de toonbank: haarextensions. In alle soorten en maten. 'Echt haar' staat er op de verpakking. Maar bij wie zijn die lokken dan gewied? Een geknipte vraag voor de Keuringsdienst.
Tarwe, water, gist en zout: brood is al duizenden jaren een doodsimpel recept. Maar nu zijn ze met dat brood gaan spelen. Ze voegen dingen toe, die broodnodig zouden zijn. Veldbonenmeel bijvoorbeeld. Maar waarom? Zelfs de bakker zelf moet gissen naar het antwoord. De Keuringsdienst volgt de weg naar velden vol veldbonen en vraagt wat ze in ons dagelijks brood te zoeken hebben.
Bijzonder gek is het: al jaren zou het hommeles zijn met de hommels, bijtjes en bloemetjes. De bestuivende beestjes worden bedreigd. Een tragedie voor alles wat groeit en bloeit. Maar hoe kan het dan, dat daar bij de groenteboer geen snars van te zien is? Schappen schitteren nog altijd van overvloed. De Keuringsdienst kan er met zijn hoofd niet bij en gaat op onderzoek uit.
Het zit in de aard van de aardappel: dat je er vele kanten mee op kan. Van bakken tot prakken, poffen tot koken. Te complex, vonden de supers en nu zetten ze groot op de zak welke knol je moet kopen voor welk kunstje. Maar wat voor aardappels zijn dat dan? Grondig onderzoek, van de Keuringsdienst.
Worst, ham, salami of spek: voordat varkensvlees vlees werd, ging het door het leven als een dier. En ook dieren kunnen ziek worden. Bij het grootste slachthuis van ons land, dat vooral varkens uit grote stallen verwerkt, blijkt dat een op de vier gezond geslachte varkens iets onder de leden heeft gehad. Beschadigd borstvlies staat daarbij met 17% bovenaan. Maar wat betekent dit allemaal?
Plastic troep: de wereldzeeën zouden ervan stikken. Gelukkig hebben ze daar iets op bedacht: oceaanplastic. Nieuwe spullen van oud plastic, zo uit de zee gevist. Van sportkleren tot speelgoed, mokken tot muizen. We worden overspoeld met spullen van oceaanplastic. Koop met een schoon geweten de zeeën schoon. Maar is het echt zo simpel?
Ieder beestje heeft een naam, maar ééntje krijgt die pas zodra die dood is: sliptong. Zwemt hij in de zee, dan is het kleine tong. Liggen ze met drie tegelijk op je bord, dan zetten ze er slip voor. Maar niemand die weet waarom. Sliptong zou baby zeetong zijn, opgevist vanaf een omgewoelde zeebodem. Hoe dat gaat, wil de Keuringsdienst weten.
Hij heeft Nederland in zijn greep: de octopus. Vroeger alleen bij de visboer, nu zelfs in de supers te koop. Pulpo staat erop: voorgekookte tentakels, inclusief zuignappen. Maar wat is er met de rest van het beest gebeurd? De Keuringsdienst stelt de hoofdvraag en zoekt naar de kop van de octopus.
Keurige bosjes bloemen moeten het veld ruimen: woonbladen schrijven wilde, weelderige bossen voor. Veldboeketten. Odes aan de natuur, vol bonte bloemen uit het seizoen, zo op je keukentafel. Een vaasje vol, vers van het veld. Maar op welk veld zijn deze bossen dan eigenlijk geplukt? De Keuringsdienst zoekt de bloemetjes buiten en komt erachter dat voor een veldboeket veel fantasie nodig is.
Glamour heb je, of heb je niet. Glitter kan je kopen. Schitterende winkelschappen tellen duizenden soorten. Van lipstick tot knutsellijm. Stiften tot schmink. Goed voor al uw feesten en partijen. Maar wat is het? De Keuringsdienst volgt stralend het glinsterende spoor en ontdekt glansrijk dat zelfs glitter schone schijn is.
Boter, kaas en melk: Nederland is er wereldkampioen in. Ieder jaar goed voor miljarden liters zuivel, waarvoor ieder jaar miljoenen kalveren op aarde worden gezet. Sommigen schoppen het zelf tot melkkoe, maar velen eindigen als vlees. De Keuringsdienst wil weten hoe ze dat vergaat en volgt de kalfjes van boerderij tot aan het einde.
Ook kaas koos voor gemak: met plastic pakjes kaasplakjes. Voorgesneden kaas, waar geen schaaf aan te pas hoeft te komen, direct voor op de boterham. Maar hoe kan het: al die plakken precies even groot en lang? De Keuringsdienst gaat op zoek naar de knappe kaaskop die het ons uitleggen kan.
Piripiri, het zit op de kip en in de filet. Er zijn kruiden en er zijn sauzen. Praktisch elk product is in een piripiri-editie te koop, maar niemand die eigenlijk weet wat het is of voor moet stellen. Laat staan waarom piripiri pas piripiri is als het dubbelgedrukt staat. Een scherpe aflevering van de Keuringsdienst.
Koe, varken, schaap: op ons bord weten we doorgaans welk dier er ligt. Maar kruip in zijn huid, of ga erop zitten, en je moet gissen naar de soort. Jassen en tassen. Schoenen en stoelen. Portemonnees en pantoffels. Echt leder, staat er slechts op. Maar welk beest dan? Een leerzame aflevering, van de Keuringsdienst.
De Keuringsdienst deed eens groot inkopen op het internet en kwam iets merkwaardigs tegen. Diepgevroren kipfilet, speciaal voor de horeca, die maar voor 70% uit kip zou bestaan. De rest is water. Waarom? En hoe ze het doen, wil de Keuringsdienst weten en verzuipt bijna in de wereld van de waterkip.
Het klinkt als vakantie en ligt tussen de vleeswaren: Iberico. Exclusieve Spaanse ham van exceptionele varkens met een excentrieke smaak. Maar kleine letters zeggen iets geks: Iberico zou maar voor vijftig procent Iberico zijn. Hoe zit dat? De Keuringsdienst over varkens van ver.
Het is een waarheid als een koe, zonder kalf geen melk. Melk die de boer wil kunnen verkopen. Daarom scheidt hij doorgaans snel na de geboorte moederkoe en kalf. Zo kan de melk richting de fabriek en wordt die niet opgedronken door het jonge kalfje. Maar onlangs stonden er nieuwe melkpakken in het supermarktschap. Melk van koeien waarbij het kalf langer bij moeder blijven mag. De Keuringsdienst gaat op bezoek bij de melkboer om met eigen ogen te zien wat het verschil is tussen deze twee manieren van boeren.
Soepen, sauzen en stoofschotels: ze verdienen pas een krans zodra er laurier in gaat. Warm en houtig, zo omschrijven chefs de smaak. Maar het mag wat kosten. Soms zelfs wel achthonderd euro de kilo. Hele laurierplanten koop je voor een prikkie. Pluk je rijk. De Keuringsdienst wil weten hoe het kan dat laurier in een zakje peperduur is. Komt het misschien omdat er op sommige zakjes staat dat de blaadjes met de hand geselecteerd zijn? Een smakelijk verhaal over gouden handjes in de laurierpluk.
Vraag in viswinkel of restaurant naar noordzeekrab en je krijgt vaak enkel een paar poten. Onschadelijk gemaakte scharen, ooit onderdeel van een kwieke krab. Het zou het makkelijkst te eten stukje van het schaaldier zijn. Maar waar is de rest van het beest dan eigenlijk gebleven? Het karkas van een krab is in de viswinkel dan weer nooit los te koop. De Keuringsdienst van waarde krabt zich achter de oren, speurt de Noordzee af en komt erachter dat de krab het knap lastig krijgt zodra hij in mensenhanden komt.
Ooit was wijn een doodsimpel druivendrankje. Toen ging men er ingewikkeld mee doen. En nu is er weer wat nieuws: wijn als de doodsimpele drank van ooit. Natuurwijn staat er op kekke etiketten. Stoere sommeliers zweren erbij. Bij eigenwijze slijters zijn de flessen niet aan te slepen. Want natuurwijn zou pure wijn zijn. Met zo min mogelijk bemoeienis van de mens. Wijn, zo uit de natuur. Maar wanneer is wijn natuur en wanneer niet? Keuringsdienst van waarde neemt een duik in natuurlijk druivennat en komt met een kater thuis.
Van alle schelpdieren die we eten wordt er geen een zo gekoesterd als de oester. Standaard tegen meerprijs op het menu. Goed voor goede sier. Of die nou Zeeuwse creuse heet of Zeeuwse platte, Fines de Claire of Gillardeau: met de oester kan je opscheppen. Maar hoe kan het eigenlijk dat ze er altijd zijn? Van de mossel is bekend dat je ze enkel eet als de R in de maand is, maar oesters staan altijd op de kaart. De Keuringsdienst van waarde over hoe de mens ervoor zorgt dat oesters ook buiten het seizoen te bestellen zijn.
Zodra het weer donker, koud en kil is, wordt hij steevast van stal gehaald: rookworst. Het vleesgeworden 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'. Doodsimpel en oer-Hollands. Maar nu begint ook de rookworst ingewikkeld te doen. In de supers is er behalve vacuümverpakt ook vers te koop. Koud uit de koeling, soms zelfs zonder zakje. De Keuringsdienst van waarde wil weten wat ze met vers dan eigenlijk bedoelen. Want rookworst wordt toch gerookt zodat die niet juist meer vers is?
De panda lust er wel pap van en de mens spint er sinds kort garen mee: bamboe. Of het nou een romper betreft of een onderbroek, mode van bamboe zou buitengewoon bijzonder zijn. Boterzacht, beschermend en bovenal reuze duurzaam. Want bamboe schiet nog sneller naar de hemel dan bonestaak. Mooi, maar hoe doen ze het eigenlijk: van bikkelharde bamboe zulke zijdezachte stofjes spinnen? De Keuringsdienst bijt zich stuk op bamboetextiel en stuit op een verhaal dat je niet in de koude kleren gaat zitten.
Haal het zonnetje in huis met zongedroogde tomaatjes. Van salades tot tapenades, pizza's tot pasta's: elke schotel is er zomers mee te maken. Goed ook voor die Italiaanse touch. Maar hoe doen ze dat eigenlijk, honderden miljoenen tomaatjes open en bloot bruin laten bakken? Want wanneer is het te warm? En wanneer te koud? Om over regen nog maar te zwijgen. De Keuringsdienst van waarde smeert zich goed in voor een zoektocht naar Italiaanse zongedroogde tomaatjes en komt gek genoeg in Turkije uit.
De mens maakt er maar een smeerboel van. En dus schrobben en boenen we ons elke dag weer suf. Van kleine wasjes tot grote wasjes, de vaat- tot de toiletpot. En het schitterende is: dat het nu allemaal met een stralend schoon geweten kan. Want de schappen staan er vol mee: schoonmaakmiddelen die ecologisch zeggen te zijn. Groen en zogenaamd geïnspireerd door de natuur. Maar hoe ecologisch zijn al die ecologische middelen eigenlijk? De Keuringsdienst van waarde over hoe groene schoonmaakmiddelen ons een poets bakken.
Ooit zwommen ze enkel en alleen in zee: grote garnalen. Nu worden ze voor consumptie gekweekt in oorden hier ver vandaan. En over die kweek hoorde de Keuringsdienst een vreemd verhaal. Bij de moeder garnaal zou een oog worden afgeknipt. Dat zou de voortplanting op de één of andere manier stimuleren. Een ogenschijnlijk onwaarschijnlijk gerucht, of toch niet? De Keuringsdienst over hoe de garnalenindustrie op onorthodoxe wijze de geboortecijfers opkrikt.
Vroeger lagen supermarkten amper wakker over de staat van de wereld. Het milieu deerde ze nauwelijks. De boer kon de pot op. Om over dierenleed nog maar te zwijgen. Maar gelukkig ligt die ellende eindelijk achter ons. 's Lands grootste grootgrutter pakt namelijk groots uit met een historische ommezwaai. 'Beter voor', plakt de Albert Heijn nu op talloze producten. Van groenten en fruit, tot varkensvlees, koe en kip. Met 'Beter voor' belooft de supermarkt beterschap voor zowat alles en iedereen. Maar beter dan wat? En waarom eigenlijk niet gewoon het beste voor?
Haal de tropen in huis, trek iets met kokos los. Lang vooral bekend van de curry, nu een feest voor de veganist. Want met een kokosnoot kan je alle kanten op. Van yoghurt tot boter. Shampoo tot broodbeleg. Allemaal zonder dierenleed. Toch? De Keuringsdienst wierp een blik op een blik kokosmelk, en zag iets waarvan de oren gingen klapperen. Het staat er namelijk echt: no monkey labor. Apenarbeid? In je kokosmelk? En al die andere dingen van kokos dan? De Keuringsdienst over apenstreken in de kokosindustrie.
Eindelijk mochten we weer op vakantie, maar de Keuringsdienst bleef bijna thuis. Want een verre plezierreis mag dan misschien wel leuk zijn, het zou de wereld weinig goeds doen. De aarde wordt te heet, het milieu zwaar belast en de paden platgetrapt. Gelukkig hebben de vakantieverkopers daar iets op gevonden: duurzame vakanties. Zonder en met vliegtuig. Van safari's in Afrika tot all-inclusives in Turkije. Niet alleen ver, maar ook fair. Maar hoe doen ze dat eigenlijk: je vakantie eco maken?
Kook je Thais, dan pak je een pak pandan uit het schap. Bijzonder geurige rijst uit Zuid-Oost Azië. Prijziger dan gewone witte rijst, omdat pandan naar pandanplanten smaken zou. Toch rijst de vraag wat pandanrijst nou eigenlijk precies is? Want naast pandan wordt er op alle pakken ook gerept over jasmijn. Een naam die bij de toko dan weer meer in trek blijkt te zijn. We reizen naar Thailand voor pandanrijst en komt bedrogen uit.
Er is geen Franse kaas waar de Hollander zoveel van gegeten heeft als brie. De vaste gast op borrel- en kaasplank heeft zelfs een vaste plek in ons basispakket broodbeleg gekregen. Maar de Keuringsdienst viel iets op: de ene brie blijkt de andere niet. Er is ronde brie en vierkante. Brie waar een luchtje aan zit en brie zonder geur. Er is roombrie en 'gewoon' brie. Van koe en van geit. Maar wanneer is brie nou eigenlijk brie? En wanneer niet? We brengen een bezoek aan de bron van alle brie en komen erachter dat de Hollanders de kaas met de Franse slag behandelen.
Eeuwenlang maakte het zoogdieren uniek, maar op vriendelijk verzoek van veganisten kunnen planten het nu ook: melk maken. Van soja of haver, kokos of cashew. En nu er van plant melk gemaakt kan worden, is er ook plantaardige yoghurt. Maar hoe wordt dat gemaakt? En waarom is die soms wel tien keer duurder dan yoghurt die eerst helemaal door een koe is gegaan? Waar de planeet wordt ontzien, draagt onze portemonnee nu de last. De Keuringsdienst van waarde gaat vegan en achterhaalt wat plantaardige yoghurt peperduur maakt.
Het vooruitzicht dat er vrijdag weer geborreld mag worden, sleept velen door de week. Maar kom bij die borrel niet aan met doodgewone hapjes. Tegenwoordig is het tapas wat de klok slaat. Kleine hapjes in plastic bakjes. Van blokjes oude kaas tot kipsaté: tapas staat er in dikke letters op. Maar tapas, was dat niet typisch Spaans? Keuringsdienst van waarde heft het glas, zegt salud en trekt eropuit om de ware tapas boven tafel te krijgen.
Keuringsdienst ziet wat jij niet ziet en het heet gemodificeerd zetmeel. Zonder dat we het doorhebben staat het bijna dagelijks op ons menu. Verstopt in de kleine lettertjes van allerhande supermarktspul. Van soepen tot sauzen. Vla tot vegaburgers. En beslag tot biscuit. Terwijl niemand het in zijn keukenkastje heeft staan, blijkt de voedselindustrie verslaafd te zijn aan gemodificeerd zetmeel. Maar wat is het en waarom zit het overal in? Een goed gevulde aflevering over het favoriete vulmiddel van de levensmiddelenindustrie.
Het is een waarheid als een koe: onze oer-Hollandse kazen zijn zo geel als een kanarie. Van Edammer tot Gouda, van Beemster tot Leerdammer. Allemaal hebben ze zo'n lekker kleurtje. Maar waarom eigenlijk? Melk is toch wit? En bij de geit blijkt het gewoon te kunnen: kaas zo bleek als een scheet. We hebben vermoedens over verf en er wacht een tropische verrassing.
Van tekeningen tot barbecues: met houtskool is de mens al duizenden jaren creatief. De laatste jaren is daar een hele waslijst aan toegevoegd. Van de drogist tot het schap met sap: het ziet er zwart van de spullen met actieve kool. Er zijn crèmes en tandpasta's, voedingssupplementen en sap. Goed voor de gezondheid, zeggen ze. Maar hoe werkt dat dan? Alles over roet in het eten.
De Keuringsdienst was toe aan een goede gemoedstoestand en kocht wierook. Stokjes met smog. Goed voor bijna alles wat een mens te wensen heeft. Ze zijn er voor een scherpe geest en voor een fysieke gezondheid. Voor zakelijk succes en voor veel geluk. Steek ze aan en alle kwalen en zorgen zouden in rook opgaan. Maar hoe doen ze dat? De Keuringsdienst van waarde brandt de vingers aan wierook.
Vis wil je vers, want vers is lekkerder. Supers liggen er dan ook vol mee. Plastic bakjes waar met grote letters verse vis op staat. Maar draai het bakje om en de kleine letters vertellen iets vreemds: ontdooid. Die verse vis was dus eerst bevroren. Wat is dan het verschil met de vis die even verderop stukken goedkoper in de vriezer ligt? De Keuringsdienst stelt een doodsimpele vraag over vers en stuit op een wereld van verzet.
Vlees komt van een beest en vroeger wist de slager gewoon waar dat beest van het levenslicht had mogen genieten. Zo niet de grootgrutters. Die zwegen als het graf over waar hun vee graasde en geslacht werd. Tot de dierziektes kwamen en de wet werd aangepast. Ook de super moet nu gewoon de herkomst op het cellofaan zetten. Maar de Keuringsdienst viel iets vreemds op. Alleen als het stuk vlees nog heel is, staat de oorsprong erop. Is het verknipt of versneden, dan kan de klant enkel speculeren over de bron. Waarom op de ene wel en de andere niet? De Keuringsdienst wil het weten en raakt verdwaald in de vleesketen.
Geen gezeik, iedereen gezond! Zelfs de kniesoor die geen groenten lust, kan nu aan zijn trekken komen. In allerhande supermarktwaar worden groenten gestopt. Van wraps van wortel tot pasta van pastinaak. Chips van zoete aardappel tot pannenkoeken van biet. Ouders zijn gerust: zo krijgen ze hun kroost gezond groot. Maar hoe komen die groenten in al die spullen? En wat is er dan nog van over? Keuringsdienst over hoe de schuldbewuste snoepkont een schoon geweten wordt verkocht.
Elke dag weer worden er vele broodtrommels mee gevuld: ronde plakken vlees voor op brood, rood met witte stippen. De één kiest cervelaat, de ander salami. En dan heb je nog snijworst. Maar is er wel verschil tussen de ene plak en de andere? Keuringsdienst van waarde tuigt naar Italië en ziet met eigen ogen hoe ze van simpele salami ingewikkelde eenheidsworst hebben gemaakt.
Kook je Chinees, dan koop je mie. Kook je Italiaans, dan pak je pasta. Tagliatelle om precies te zijn. Maar wat is eigenlijk het verschil? Allebei van tarwe, allebei lange platte slierten en allebei vaak opgerold verkocht als vogelnestjes. En toch is de één veel duurder dan de ander. De Keuringsdienst over mie die doet alsof die pasta is en pasta die voor mie speelt.
Pimp je borrelplank: pak een plak paté. Goed voor luxe en allure. Maar waarom eigenlijk? Want niet ver naast paté ligt de smeerworst in het slagersschap. Ook een roze vleesspread. En in ingrediënten vrijwel identiek aan de paté. Alleen dan stukken goedkoper. Soms wel tien keer. Hoe kan dat? De Keuringsdienst over het verschil tussen de betaalbare bolletjes smeerworst en de prijzige plakken paté.
Brave burgers die doodgewoon de dagelijkse boodschappen doen zijn eindelijk veranderd in echte levensgenieters. Onze boodschappen zijn namelijk bourgondisch geworden. Er is bijna geen product waar het niet op staat. Van bourgondische ham tot bourgondisch brood. Bakjes vleessalade tot kipfilet en krieltjes. Maar wat maakt deze simpele levensmiddelen dan plotseling bourgondisch? Een sterk staaltje levensgenieten.
De bloemetjes en de bijtjes. Ze zijn hèt symbool voor een liefdevolle relatie. Dat zit wel goed tussen die twee, zou je dus denken. Maar er worden ook bloemen verkocht die speciaal bij-vriendelijk zeggen te zijn. De Keuringsdienst doet een duistere ontdekking bij deze bijzondere vrienden van de bij.
De Keuringsdienst van waarde neemt de mossel onder de loep. We varen mee met een mosselvisser, die zich eigenlijk liever landbouwer op zee noemt. Alle mosselverwerkers zitten in Zeeland. We mogen op bezoek bij een verwerker die ons een nat pakhuis op de Oosterschelde laat zien. Ook ontvangen we mosselen uit Ierland die gaan worden gespoeld met Oosterscheldewater. Topchef Syrco Bakker maakt een eenvoudig maar heerlijk gerecht voor ons klaar met de mossel. Wat geeft de mossel nou zijn bijzondere smaak?
Al jaren groeit de vraag naar geitenmelk. En geen melk zonder lammetjes. Maar er is een probleem met die lammetjes. De helft van de geboren lammetjes is een jongetje en daarmee het bokje. Want de bokjes zijn niet gewenst. Ze geven geen melk en het vlees blieven we niet. De geitenhouder zit er al jaren mee in zijn maag en ziet de bokjes vooral als een last en een kostenpost. De Keuringsdienst over hoe de boer naar manieren zoekt om van zijn bokjes af te komen.
In mei leggen alle vogels een ei. Behalve de legkip dan. Die legt het hele jaar door eieren, alsof het eeuwig lente is. Ruim 300 eieren per jaar is de norm voor een beetje moderne kip. Maar hoe kregen we haar zover om zoveel eieren te leggen zonder dat er ooit een kuikentje uit voortkomt? De Keuringsdienst is haantje de voorste en ontdekt dat de legkip steeds meer weg heeft van een topatlete.
Kauwgom. We kauwen er in Nederland zo'n vijf miljoen kilo per jaar van weg. Maar sinds er kauwgom 'zonder plastic' in de schappen ligt, kleeft er een gek smaakje aan de gom. Waar kauwden we al die tijd op en wat tuffen we precies uit? De Keuringsdienst raakt verstrikt in de geheimen van de kauwgomproducenten en ontdekt de ware aard van gom.
Een Italiaanse klassieker die niet meer weg te denken is uit onze keuken: pasta carbonara. Het gerecht is ons met de paplepel ingegoten. Een romige, witte saus die we over onze pasta draperen. Maar er is ook pizza carbonara en carbonarakruiden. Wat maakt carbonara nou carbonara? Weten wij eigenlijk wel wat de echte carbonara is? De Keuringsdienst is nooit te oud om te leren en ontdekt hoe de vork in de steel zit.
Tijdens een vakantie in Frankrijk stuitte de Keuringsdienst op iets vreemds. Iets wat wij in Nederland wegsnijden, daar smullen de Fransen juist van: het korstje van de kaas. Wat blijkt? In Nederland trekken we de kaas een jas aan. Maar waarom en waar is-ie van gemaakt? Een smeuïg verhaal over Hollandse kaas met een Hollandse korst.
Het heeft een intens zuur karakter, maar salades knappen er toch van op: wijnazijn. Soms is 'ie rood, soms wit. Maar wat voor rood of wit? Een brandende vraag, maar de etiketten brengen je niet veel verder. Daarom gaat de Keuringsdienst zelf op pad. Op zoek naar wijnazijnwijn. En doet daarbij een ontdekking die je mondhoeken doen samentrekken.
Edelstenen, ooit waren ze exclusief voor edelmannen en -vrouwen, maar tegenwoordig liggen de winkels en webshops er vol mee. Volgens de verpakkingen hebben de stenen allemaal hun eigen superkracht. Maar waar komen ze vandaan? De Keuringsdienst duikt in een schitterend verhaal over vibrerende stenen.
Van puddingbroodjes tot gebak. Tompoezen tot taart. Ze stellen allemaal niets voor, zolang de banketbakker zijn room er niet op heeft gespoten. Banketbakkersroom, welteverstaan. Vroeger de trots van iedere banketbakker. Nu ook te koop in pakjes en zakjes. Voor wie thuis patissier wil spelen. Maar wat is dit gele goedje eigenlijk? De Keuringsdienst komt erachter dat er meerdere wegen naar banketbakkersroom leiden.
Sommige kamerplanten zouden veel meer kunnen dan muurbloempje spelen. In de tuincentra staan kamerplanten met een belofte. Ze zouden de lucht in je huis zuiveren van giftige stoffen. Hoe, is alleen de vraag. De Keuringsdienst over kamerplanten die wonderen kunnen verrichten.
De Emmentaler, die kaas met de kenmerkende grote gaten, heeft vele nationaliteiten. Hoe kan dat? De Keuringsdienst gaat tot het gaatje om antwoorden te krijgen. En ontdekt dat als een kaas alleen Emmentaler heet, er sowieso iets niet klopt.
Een lekker kopje koffie begint bij het branden van de boon. De roast, zo noemt de connaisseur dat. En daar zijn zoveel soorten van dat het koffiedik kijken is. Van pike tot blond, special tot slow. En dan is er ook nog die roast voor een echt straf bakkie: dark. Maar wat is nou het verschil? De Keuringsdienst roast koffieroast.
De bloemetjes en de bijtjes. Ze zijn hét symbool voor een liefdevolle relatie. Dat zit wel goed tussen die twee, zou je dus denken. Maar er worden ook bloemen verkocht die speciaal bij-vriendelijk heten te zijn. De Keuringsdienst doet een duistere ontdekking bij deze bijzondere vrienden van de bij.
Lang was alle roomboter boterzacht. Maar nu is er iets bijzonders aan de hand. In het zuivelschap barst het van de roomboters die ook buiten de koelkast zo hard als een baksteen blijven. Bikkelharde boters waarmee het beleggen van de boterham niet bepaald gesmeerd gaat. Hoe dat kan, wil de Keuringsdienst weten.
De kalkoen is een vreemde vogel. Vind je hem in de supermarkt dan is de kans groot dat ie zich voordoet als een ander dier. Zo heb je kalkoenham, kalkoenbacon, kalkoenshoarma, kalkoentournedos of kalkoenpastrami. Producten die je normaal gesproken van een varken, rund of schaap maakt. Hoe kan een kalkoen zo veelzijdig zijn? De Keuringsdienst gaat op zoek naar dit wonderlijke dier.
Je kan geen folder meer openslaan of de acties vliegen je om de oren. 2e voor de halve prijs, 2e voor een euro, 50% korting, stapelkorting, probeerprijsje. Maar er is een actie die de kroon spant: 1+1. Koop er één, krijg er één gratis. Bij sommige producten zelfs het hele jaar door! Hoe kan dit? Hoe kunnen winkels áltijd een shampoo, tandpasta, wasmiddel gratis weggeven? Zijn we op verborgen filantropie gestuit? Is het de winkelier die zo aardig is, of de fabrikant? De Keuringsdienst probeert dit uit te zoeken maar stuit vooral op dichte deuren van producenten en winkels. Het is een geheim, die 1+1. Weten we dit mysterie te ontrafelen?
Wasmachines leven langer met het bekende tabletje, maar geldt dat ook voor mensen? Wel als je de verkopers van waterfilters mag geloven. Want ons Nederlandse kraanwater is veel te hard, en er zit nog veel meer in dat je er liever maar uitfiltert. En het scheelt nog plastic afval ook. Maar hoe hard is ons water eigenlijk? En wordt ons water niet al grondig gefilterd door onze waterleidingbedrijven? Wat weten die waterfilters dan nog uit ons kraanwater te filteren en weet je zeker dat je dat wel kwijt wilt? Een filterverkoper wil ons dat wel uitleggen en ook hoe het toevoegen van filters plasticafval bespaart. Wat vindt het waterleidingbedrijf?
Een bakker bakt zijn brood van graan. Maar er zijn tegenwoordig ook bakkers die brood bakken van méér graan. Hoeveel meer graan past er dan in een brood? En hoe zit het met al dat extra graan dat fabrikanten in beschuit, tortilla's en pannenkoeken zeggen te verwerken? Want ook grote producenten pikken graag een graantje mee van onze zucht naar meer. De Keuringsdienst wil weten wanneer brood of beschuit de naam meergranen verdient en doet broodnodig onderzoek bij een ambachtelijke bakker, een molen en een fabriek.
Als een vis is getooid met het MSC-keurmerk, is de vangst in principe duurzaam. Maar met de makreel is iets vreemds aan de hand. In de supermarkt vinden we makreel mét het keurmerk naast die zonder het label. Hoe zit dat? Wordt makreel overbevist en toch ook niet? Of zijn er misschien verschillen in vangstmethoden of lokale populaties? Als we navraag doen bij MSC wordt het nog gekker. Het blijkt dat de makreel het keurmerk al twee jaar kwijt is, voornamelijk om politieke redenen. Hoe zit het dan met de MSC-makreel in het supermarktschap? Wordt die gevist in troebel water? De Keuringsdienst is welkom op een grote vistrawler.
Geen ras zo exotisch, of er valt wel een zak speciaal voer voor te kopen. Vanzelfsprekend, want heeft de kleine chihuahua niet heel andere eigenschappen dan de goedmoedige labrador? Een dierenarts verbaast zich er wel over en stuurt de Keuringsdienst op pad. Want wat zijn nou die speciale behoeften waarin rashonden moeten worden voorzien? Als de Keuringsdienst deze onder de loep neemt ontdekken ze wel hele nare eigenaardigheden bij de rashonden: hartfalen, gewrichtsproblemen, kortademigheid, huidontstekingen, heupdysplasie. De voederfabrikanten proberen daar een beetje verlichting in te brengen. Waarom? En zijn er geen andere oplossingen?
De Keuringsdienst las een opmerkelijke tekst op de gebruiksaanwijzing van een pan met antiaanbaklaag: als de pan te heet wordt kunnen dampen vrijkomen die gevaarlijk zijn voor vogeltjes. Wat voor dampen zijn dit? En hoe te koken als je vogeltje rondvliegt door de keuken. De verslaggevers duiken in de wereld van stoffen die zo sterk zijn dat alle etensrestjes zo van de pan glijden. Ideaal zou je denken. Helaas is de keerzijde hiervan minder praktisch: als deze stoffen in het milieu komen verdwijnen ze nooit meer. Een zoektocht naar de voor- en nadelen van forever chemicals.
Kijkersvragen van verwarde jonge ouders stromen binnen. Als borstvoeding niet kan of lukt, biedt de poedermelk voor in de fles uitkomst. Het schap puilt uit van verpakkingen. Maar wat is, afgezien van de sterk uiteenlopende prijzen, nou het verschil tussen al die flesvoeding? De Keuringsdienst wordt toegelaten in de potdichte wereld van de poeders en neemt een kijkje in een flesvoedingsfabriek, krijgt advies van een lactatiekundige en zoekt uit wat er nou werkelijk te kiezen valt.
De Keuringsdienst heeft weer wat nieuws in de winkels zien liggen: CBD. Van oliën tot crèmes en van kauwgom tot chocolade. We vragen ons wat het is, maar vooral: wat het doet. Op de verpakkingen zien we niks staan maar online worden er tientallen toepassingen aan deze drie letters toegeschreven. Een wondermiddel. Maar hoort dat wondermiddel wel in de winkel thuis, of zou het toch beter via de apotheek moeten worden verkocht?
De Keuringsdienst van Waarde kreeg een opmerkelijke mail van een kijker. Wasverzachter bevat dierlijk vet. Hoe is dat mogelijk, en vooral: waarom? Vet blijkt hét middel om je was lekker zacht te maken. De verslaggevers duiken de wereld in van slachtafval en onbegrijpelijke ingrediëntenlijsten en komen er achter dat deze vettige grondstof niet het enige opmerkelijke is aan de flessen die onze was zacht maakt en naar bloemetjes doet ruiken.
We nemen de mossel onder de loep. We varen mee met een mosselvisser, die zich eigenlijk liever landbouwer op zee noemt. Alle mosselverwerkers zitten in Zeeland. We mogen op bezoek bij een verwerker die ons een nat pakhuis op de Oosterschelde laat zien. Ook ontvangen we mosselen uit Ierland die gaan worden gespoeld met Oosterscheldewater. Topchef Syrco Bakker maakt een eenvoudig maar heerlijk gerecht voor ons klaar met de mossel. Wat geeft de mossel nou zijn bijzondere smaak?
Zoektocht naar een betere weerstand. Want wie wil dat nou niet tijdens een pandemie. We duiken het koude water in, nemen een hete sauna, lopen hard en ontspannen met yoga. Ook zijn er poeders en pillen die ons van alles beloven, al blijven die beloften wat vaag. Waarom? Wat kan er wel en wat kan er niet? Na stevige weerstand van de producenten mogen we wel op gesprek bij de branchevereniging van de pillendraaiers.
We zien een plaatje van een enorm gespierde stier, een krachtpatser zo lijkt het. Maar waarom is die stier zo gespierd? Het is niet dat het beest nou zulk zwaar werk moet verrichten. De spieren zijn niet ontstaan in het krachthonk, maar door een genetisch foutje, waarop in verschillende rassen is doorgefokt. Het rund krijgt spieren, maar doet er niets mee. De mens wel, die eet die spieren op en dan is het fijn als er zo veel aan zo'n beest zitten. Maar er is ook een keerzijde: omdat de runderen zo groot zijn, kunnen ze niet meer op natuurlijke wijze worden geboren. Er is een keizersnede voor nodig.
Een slager laat ons zien dat het varken niet meer hetzelfde varken is als dat van een aantal jaren geleden. Tegenwoordig heeft een varken een rib meer en een aantal tepels extra. Die zijn nodig om meer biggetjes te kunnen dragen en voeden. Een boer vertelt dat varkens inderdaad meer biggen krijgen dan vroeger. Bij een fokbedrijf krijgen we uitgelegd hoe we het varken zo ver hebben gekregen om meer biggen te gaan baren en we gaan op bezoek bij een spermastation, waar vanuit het zaad de hele wereld over vliegt.
